Op maar weinig plaatsen in Nederland tref je zo’n unieke wandelroute als de N70 Natuurwandelroute aan. Deze wandeling voert je over acht ‘bergen’ en door bossen in Berg en Dal. Het heuvelachtige landschap biedt prachtige vergezichten. Ivonne van Myfootprints.nl wandelde afgelopen herfst deze mooie route. Lees hier haar verslag!
Op een heerlijke herfstdag wandel ik samen met Frank een bijzondere route. De N70 wandelroute in het Rijk van Nijmegen is wat mij betreft de ultieme herfstroute en een lekkere uitdaging voor iedere wandelaar. De wandeling gaat over meerdere bergen en heuvels in het glooiende achterland van Beek-Ubbergen. Een gebied dat twee gezichten kent. In het zuiden vind je een stuwwallandschap van met bossen begroeide heuvels, die soms wel tot 90 meter boven het NAP uitkomen. Ten noorden hiervan vind je uitgestrekte polders en de rivier de Waal. Tijdens het wandelen kun je op diverse plekken genieten van prachtige vergezichten al moet je daarvoor wel eerst een heuvel of trap bedwingen. Vandaag gaan we eindelijk zelf ontdekken waarom deze route al jarenlang een favoriet is bij vele wandelaars.
De start van de route
Het officiële startpunt van de route is bij Hotel-restaurant ’t Spijker in Beek-Ubbergen. Bij de VVV, die zich iets verderop bevindt, kun je eventueel ook een routeboekje krijgen. Naast een kaart vind je daarin de uitgeschreven route en veel achtergrondinformatie. Het boekje is niet nodig om de route te kunnen lopen maar een welkome aanvulling als je wat meer over het gebied te weten wilt komen. De wandeling is prima te volgen via paaltjes met groene koppen en lantaarnpalen met groene banden. Wij besluiten te starten bij het iets verder gelegen Pannenkoekenrestaurant De Duivelsberg in Berg en Dal. Het ligt midden in het bos en heeft een ruime parkeerplek vanwaar je direct de route oploopt. Aangezien het terras nog gesloten is gaan we direct aan de wandel.
Waar het hart vol van is…..
Het pad gaat in dit eerste stuk vlak langs de Duitse grens en als je goed kijkt zie je de oude stenen grenspalen nog staan. Iets verderop lopen we tussen de velden om vervolgens weer een stuk bos aan te tippen. Daar maken we een scherpe draai en klimmen weer omhoog, iets dat we nog vaak zullen doen vandaag. We zijn nog niet eens zo lang aan het wandelen maar ik vind het nu al één van de mooiste routes die ik in tijden liep. Vooral de grote hoogteverschillen in het gebied zorgen voor een prachtige, bijzondere kijk op het omringende landschap. Ik zucht regelmatig en blijf maar roepen hoe mooi ik het allemaal vind. Frank moet er wel om lachen. ” Kun je ook eens stil zijn?” vraag hij na een tijdje aan me.
Historische plekken
Onderweg zien we diverse plekken die wat vertellen over de historie van het gebied. Zo is er de oude leemgroeve uit Romeinse tijd, waar men van de leem dakpannen maakte. Wat later passeren we de hoge bulten waar ooit de trams van het oude bergspoor met hun vrachtje over reden. Het gebied is vol met bijzondere plekjes en hun eigen verhaal en het boekje komt hier handig van pas. Ook het brongebied van de Elzebeek en de restanten van de waterpartijen zijn een v
Het toppunt van herfst
Onderweg komen we op heel veel plekken de mooiste paddenstoelen tegen en ook treffen we veel kastanjebomen aan. De grond ligt bezaaid met eikels, bladeren en tamme kastanjes. Als de wind vat krijgt op de bomen dwarrelen de blaadjes om ons heen. Alle signalen wijzen erop dat de herfst nu echt haar intrede heeft gedaan. Dat wij niet de enigen zijn die zo van die herfst genieten blijkt als we in het Hengstdal een klein, rond dier zien scharrelen. Als hij wat dichterbij komt blijkt het Truffie te zijn, een varken dat al 8 jaar lang elke dag met zijn baasje Ada een rondje loopt. Met de snuit in de grond wroet hij naargeestig naar kastanjes, zijn favoriete snack! Wij krijgen langzamerhand ook wel zin in wat lekkers en besluiten koffie te gaan drinken bij Restaurant Tante Koosje. Helaas blijkt deze, ondanks wat op de deur staat, nog gesloten en wandelen we gelijk door, genietend van de door ons meegenomen banaan.
Een goede samenwerking
Na een korte klim slaan we linksaf en passeren een hek van het Geldersch Landschap en Kasteelen. Samen met Natuurmonumenten en Staatsbosbeheer zorgen zij voor het beheer van alle prachtige stukken waar wij vandaag lopen, een mooi voorbeeld van de goede samenwerking die wij tijdens onze wandelingen regelmatig tegenkomen. Niet lang daarna komen we toevallig een medewerker van het Geldersch Landschap tegen en maken even een babbeltje over zijn werk en het gebied. Terwijl we kletsen moet hij even een dame aanspreken die met de hond los loopt, want dat mag niet in dit stuk. In de buurt zit namelijk een grote dassenburcht waar ze zelfs het wandelpad een stuk voor om hebben gelegd. Toen ik in Gelderland woonde was ik donateur van het landschap, dus het is leuk om er zo weer een keer mee in aanraking te komen.
De laatste loodjes
Een stuk bos wordt gevolgd door weides langs de bosrand. Koeien scharrelen rond en wij genieten van de stilte en de uitkijkjes. We dalen weer af en passeren een klein beekje en niet lang daarna komen we langs de rand van Beek-Ubbergen. De terrasjes zitten vol, maar omdat het al redelijk laat is besluiten we door te lopen naar de Duivelsberg. We passeren de oude grenspaal waar de vroegere scheiding tussen Nederland en Duitsland zich bevond. Grappig hoe die me gelijk doet denken aan de paal die ik niet zo lang geleden in de Achterhoek zag, tijdens de wandeling “Het kasteel en de Zevensprong” Daarna is het tijd voor de laatste klim van de tocht. We krijgen het zowaar nog flink warm zo aan het eind van de rit.
Net op tijd
Op het moment dat we geen zin meer hebben en we echt trek beginnen te krijgen zien we tussen de bomen door Pannenkoekenrestaurant De Duivelsberg weer liggen. Anders dan vanochtend is het er nu gezellig druk. We zijn best wel bezweet en besluiten plaats te nemen aan een tafel in de lichte serre en niet op het buitenterras. Terwijl we eten verdwijnen de laatste lunchgasten en neemt de middagploeg het over. Het restaurant is een echt familiebedrijf dat van generatie op generatie werd doorgegeven en inmiddels bestaat het al 50 jaar. Het is zó populair dat er op zondag zelfs een verkeersregelaar aan te pas komt om al het verkeer in goede banen te leiden. Niet verwonderlijk met een ligging op zo’n mooi plekje midden in het bos. Kinderen komen terug met zakken vol tamme kastanjes en herfstbladeren. Eigenaar Johannes weet alles van het gebied en beantwoord vol enthousiasme onze vragen.
Na een uur stappen we tevreden weer in de auto en komt er een eind aan deze prachtige herfstdag. Tevreden dat we de wandeling eindelijk een keer hebben kunnen maken en ik ben het van harte met iedereen eens. Deze moet je echt een keer gedaan hebben, het is een toppertje!
Download de route
Wil je zelf het Gelderse goud ontdekken in deze prachtige omgeving? Download hier de routefolder!